شهید سمیع الله حشم فیروز
نام پدر: عقیل
تاریخ تولد: 1-2-1325 شمسی
محل تولد: البرز - ساوجبلاغ - شهرجدیدهشتگرد
تاریخ شهادت : 8-2-1350 شمسی
محل شهادت :جاده تهران_کرج
گلزار شهدا :بهشت زهرا(س)
کارگران به مقابل پاسگاه ژاندارمری جاده تهران_کرج و به «کاروانسرا سنگی» رسیده بودند. در آنجا ژاندارم‌ها در سه ردیف ایستاده و منتظر کارگران بودند. از آنها خواستند که دست از تظاهرات بردارند و چون آنان توجهی نکردند، باران گلوله بود که بر سرشان فرود می‌آمد.
نوید شاهد البرز:
شهید «سمیع الله فیروزحشم» که نام پدرش «عقیل» است در سال 1325، در «ساوجبلاغ» چشم به جهان گشود. وی
کارگر کارخانه «جهان‌چیت» بود که دردرگیری با مزدوران رژیم پهلوی در هشتم
اردیبهشت 1350، به شهادت رسید. تربت پاکش در بهشت زهرای تهران نمادی از
ایثار و استقامت در راه وطن است.
راوی: ضیاء حشم‌فیروز
شهید «سمیع ا... حشم‌فیروز» که آخرین
عضو یک روستایی بود در سال 1334، در یکی از روستاهای دوردست از توابع ساوجبلاغ به نام
«سیرود» دیده به جهان گشود. وی بعد از سپری کردن دوران کودکی برای پیدا کردن کار به
شهرستان کرج آمد و در سن شانزده سالگی در کارخانه «جهان‌چیت» کرج مشغول به‌کار شد. وی در
مسائل روز بسیار آگاه بود و حتی رساله حضرت امام خمینی(ره) را در اختیار داشت و در این
هنگام با همکاران خود بر علیه رژیم تشکل‌های مذهبی تشکیل دادند که نتیجه این
تشکلات به‌وجود آمدن تحصن و تظاهرات بر علیه رژیم بود و در تظاهرات خود با صدای
تکبیرگویان به طرف تهران حرکت کردند تا صدای حق طلبانه خود را به گوش دیگر کارگران
برسانند و این تظاهرات ساعت‌ها به‌طول انجامید و از آنجا که دژخیم‌های حکام
می خواستند به هر شکل است جلوی این تظاهرات را بگیرند تا به دیگر نقاط تهران سرایت
نکند.
کارگران به مقابل پاسگاه ژاندارمری جاده تهران_کرج و به «کاروانسرا سنگی» رسیده بودند. در آنجا ژاندارم‌ها در سه ردیف ایستاده و منتظر کارگران بودند و از آنها خواستند که دست از تظاهرات بردارند و چون آنان توجهی نکردند، باران گلوله بود که بر سرشان فرود می‌آمد و به فرمان سرهنگ «منصوری» با هر گلوله فریادی در گلو خفه می‌شد و پیکری به خاک و خون می‌غلطید و بعد همه چیز به ظاهر آرام شد، نه فریادی برمی‌خواست و نه گلوله‌ای شلیک می‌شد حتی بادی که از چند لحظه پیش شروع شده بود و گرد و غبار و کاغذ پاره های جاده را به هوا بلند می کرد، دیگر نمی وزید.
زمان توقف کرده بود و نمی خواست از این لحظه بزرگ آسان بگذرد و آنگاه صدای باران بود که سکوت سنگین لحظه ها را می شست و خاک‌های جاده تهران کرج را در جویبارهای خون تطهیر می کرد. ماموران غروب آن روز همیشه به یاد ماندنی در تاریخ راهپیماییهای کارگری ایران زخمی‌ها را که هفتاد و هشت نفر می‌شدند تحت الحفظ به بیمارستان 501، ارتش بردند و بی آنکه از تعداد دقیق کشته‌شدگان اطلاع دقیقی به‌دست آمده باشد، شهیدان را به خاک سپردند تا آن آتش مقدس را که در سینه ها از هم دریده کارگران هنوز زبانه می کشید و به خیال خود خاموش سازند و جنازه‌ها را تحویل ندادند بلکه خانواده پدرم تحت تعقیب و بازجویی قرار گرفتند و چندین بار در آن زمان پدرم را به رکن یک و دو ساواک برده و بازجویی نمودند. سرانجام پدر و مادرم پس از مدت‌ها چشم انتظاری نتیجه گرفتند که چه بلایی بر سر این شهدا آمده است. سرانجام یکسال به طول انجامید تا اینکه از طرف رژیم و حکام وقت توسط ماموران یک شماره به ما دادند و برای اینکه امید پدر و مادرم را قطع کنند گفتند: در بهشت زهرا دفن شده است .
در
سال 1357، که شروع انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی(ره) بود ما به
شهرداری و به بهشت زهرا مراجعه کردیم و کپی ای از لیست شهدای سال 1350، به
دست آوردیم. در این لیست نام 150، شهید بود که اسم برادرم؛ «سمیع ا...
حشم فیروز» نیز در آن
لیست بود. از طریق آن لیست محل دفن و شماره قطعه و ردیف آن را در بهشت زهرا
تهران پیدا کردیم.
آری! راه این شهیدان زمینه را برای
انقلاب اسلامی ایران حضرت امام خمینی فراهم کرد.
سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۶۹
وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا
فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ﴿۱۶۹﴾
(ای پیامبر!) هرگز گمان مبر کسانی که در راه
خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند
***
در اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۰ کارخانه چیت کرج شاهد یکی از حوادث فاجعه بار تاریخ معاصر بود.کارگران جهان‌چیت که تنها نان‌اوران خانواده‌های خود در روزگار خفقان شاهنشاهی که کسی جرات اعتراض به شرایط موجود را نداشت، به پا خواستند اما اعتراض آنها به قیمت جان و زخمی شدن بعضی از آنها در نطفه خفه شد. صاحبان کارخانه که نظام سرمایه داری آن زمان محسوب می‌شدند مورد حمایت رزیم شاهنشاهی بودند و کارگران حامی‌ای نداشتند.
به گفته مطلعان ماجرای جهات‌چیت از این قرار بود: کارخانه جهان‌چیت کرج در سال ۱۳۱۷ شمسی ساخته شد و تولیدات آن شامل چیت، چلوار و متقال بود. ماشین آلات این کارخانه از آلمان و کارخانه فروشتال خریداری شد؛ اما با وقوع جنگ جهانی دوم، بخشی از ماشین آلات آن در آلمان و شوروی باقی ماند و سرانجام در سال ۱۳۲۷، راه اندازی کامل شد.
بعد از وقایع شهریور ۱۳۲۰ و حضور حزب توده در صحنه سیاسی کشور، این کارخانه محل اصلی تظاهرات کارگری مربوط به این حزب بود و همان گونه که کارخانه حریربافی چالوس را دستخوش اغتشاش و اعتصاب کرده و سرانجام آن را تعطیل کردند، کارخانه چیت سازی تهران نیز بر اثر اعتصابات کارگری، بارها به تعطیلی کشانده شد و سرانجام با کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲، این کارخانه برخلاف حریربافی چالوس، بار دیگر فعالیت خود را از سر گرفت.
در اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۰ هنگامی که ۲هزار تن از کارگران جهان چیت تصمیم داشتند برای اعتراض به «شرایط وحشتناک کار در کارخانه‌های محمدصادق فاتح یزدی» پیاده به سوی تهران حرکت کنند، چندین کامیون ژاندارم، با تفنگ‌ها و مسلسل‌های آمریکایی و اسرائیلی کارگران حق طلب جهان‌چیت را در کاروانسرای سنگی بی رحمانه به گلوله بستند که در نتیجه آن ۲۰ تن از کارگران کشته شدند.
سه سال بعد، در بیستم مرداد ۱۳۵۳، فاتح در حالی که از تجریش عازم محل
کار خود بود، ترور شد. در اعلامیه صادره از سوی چریک‌های فدایی درباره ترور
او آمده بود: دادگاه انقلابی خلق، فاتح را به خاطر نقش موثری که در کشتار
کارگران جهان چیت به عهده داشت و به خاطر حق‌کشی‌های ظالمانه‌اش در حق
کارگران به مرگ محکوم کرد.
شهیدسمیع‌الله حشم فیروز، محمدحسین نیکوکار و علی کارگرمحمدآبادی از جمله معترضان در آن اعتراض کارگری در جاده مخصوص کرج تهران به شهادت رسیدند.
